جانمایی فازی
در برخی از مدل های جانمایی، خصوصاً در زمينه های اجتماعی، معيارهای جانمایی و تخصيص به طور خطی و دقيق قابل تعريف نيستند بلكه در اين گونه موارد معيار های كيفی و كلامی می توانند كاربرد داشته باشند.
به عنوان مثال:
- نزدیک بودن خدمت دهنده يا در دسترس بودن خدمت دهنده
- چه فاصله اي را افراد جهت اخذ خدمت مي بايست طی نمايند ؟
- جاده های خوب و بد يا حمل ونقل عمومی چه قدر مهم هستند ؟
- آيا سازگاری اجتماعي و عملكرد خدمت دهنده در منطقه مهم است ؟
لذا با توجه به مطالب فوق مدل های تصميم گيری كيفی فازی می توانند برای تحليل مسايل جانمایی به كار گرفته شوند. (Fuzzy AH)
در مدل های كمی نيز برآورد پارامترها و ساختار تابع هدف يا محدوديت های مدل می توانند با مفهوم و ماهيت فازی مطرح شوند.
لذا از رويكرد برنامه ريزی رياضی فازی مي توان استفاده كرد.
