تولید به هنگام (Just-in Time) تفکر در سیستم تولیدی است که به دنبال حذف سرچشمه های اتلاف است. با از میان بردن سرچشمه های اتلاف در سیستم، JIT به دنبال کاهش زمان و هزینه های تولید است و پیدایش آن مربوط به زمان جنگ جهانی دوم و رقابت ژاپن با آمریکا بر سر سیستم های تولیدی بوده است و نخستین بار در کارخانه اتومبیل سازی تویوتا مطرح شد.
تولید به هنگام با این هدف مطرح شده که محیط تولیدی را به گونه ای بسازد که مشتری را قادر به خرید کالایی کند که در مدت زمانی معین ، با کیفیتی معین و کمترین هزینه آن را تحویل گیرد.
تفکر تولید به هنگام اقدام به حذف اتلاف های زیر می نماید:
- تولید اضافی: با برنامه ریزی فرآیند ها و تکنیک کانبان و کاهش زمان set-up ماشین آلات از آن جلوگیری میکند.
- معطل شدن: با استفاده از تکنیک تولید سلولی، کانبان و برنامه ریزی درست فرآیند ها معطلی ها را در خط تولید کاهش میدهد.
- حمل و نقل: سعی در کاهش هزینه های حل و نقل در کارخانه دارد.
- دوباره کاری: دوباره کاری فرآیند ها را با طراحی مجدد فرآیند ها برطرف می سازد.
- نگهداری موجودی غیر لازم: کمک به حذف موجودی های غیر ضروری می کند تا هزینه های موجودی کاهش یابد.
- کالای معیوب: با طراحی مجدد فرآیند های تولیدی از تولید محصولات معیوب جلوگیری میکند.
- حرکت اضافی کارگران: با ساماندهی تولید و مدیریت درست کارگران، حرکات اضافی آنها را کاهش میدهد.
