تولید بهنگام یا JIT
این یک مسئله اساسی برای تولید کنندگان است که موجودی قطعات و مواد اولیه موجود در انبار را در چه حدی نگه دارند که هم دقیقا در زمان مورد نیاز در دسترس پروسه تولید باشد و هم بیش از حد فضا و منابع مورد نیاز جهت مدیریت و نگهداری کالا و مواد اولیه مصرف نشود. خاستگاه اولیه انبارداری و تولید JIT ژاپن بوده است که شاید یک از دلایل تاریخی آن کمبود فضا جهت نگهداری موجودی بیش از حد بوده است.
JIT مخفف عبارت (Just In Time) به مفهوم توانایی پاسخ سیستم تامین به تقاضای خط تولید برای مواد و قطعات اولیه درست در زمان مورد انتظار(نه دیرتر و نه زودتر) است. انبارداری JIT در حالت کامل و ایده آل به مفهوم موجودی صفر کالا و مواد اولیه جهت تامین خط تولید است و این به مفهوم کاهش هزینه ای انبارداری قطعات و مواد اولیه و نهایتا کاهش قیمت تمام شده محصول است. ایده این تکنیک به سال ۱۹۶۰ بر می گردد. در آن زمان کارخانه های ژاپنی نظیر تویوتا جهت کاهش هزینه های انبارداری و عدم تخصیص فضای های بزرگ جهت انباشت مواد و قطعات اولیه آغازگر استفاده از این شیوه بودند. در این کارخانجات از کارت هایی موسوم به کانبان(Kanban) جهت سیگنالینگ به بخش های مختلف فرآیند تولید استفاده می شد. این کارتها به بخش های مختلف تولید می گفتند که برای تولید در چه زمانی به چه میزانی به چه چیزی نیاز هست.
