آزمون مهندسی حرفه ای مهندسی صنایع
فارغ التحصیلان دانشکده های مهندسی که در مؤسسه ای دولتی و یا خصوصی، بزرگ و کوچک حرفه فنی خود را شروع می کنند اغلب بدون مقدمه و یا با آموزش کوتاهی به کار گمارده می شوند. پس از گذشت چند سال در سطح فناوری مؤسسه، در امور روتینی تبحّر پیدا می کنند و سطح تبحّر آنها اغلب در حد خواست کارفرما می باشد. از درس های آموخته در دانشکده استفاده اندکی می نماید و پس از مدتی بیشتر آنها را فراموش می کنند. این قبیل مهندسان اگر مجبور به تعویض شغل شوند که همان تخصّص قبلی مورد نیاز نباشد، دوباره و به سختی باید حرفه جدید را شروع کنند.
در صنایع بزرگ ایران مانند نفت و گاز، فولاد و ذوب فلزات، شبکه به هم پیوسته الکتریکی، خودروسازی و همچنین صنایع پائین دستی، اغلب مهندسان برای حرفه های تخصصی در حد کارهای روزمره فنی تربیت می شوند که گاهی هم با ارائه دوره های آموزشی فشرده تخصصی همراه است.
بسیاری از مهندسان علاقه مند به نوآوری و استفاده شخصی تر از زحمات خود، به صورت شخصیت حقیقی و یا در شرکت های کوچک چند نفری مشغول به کار فنّی می شوند. این مهندسان باید دارای دانش جامعی از علوم و فنون مربوط به رشته خود باشند تا بتوانند مسائل بسیار مهم و فنی حرفه خود را تجربه و تحلیل نمایند و میزان استفاده از افراد دیگر و تخصص های خاص را درست ارزیابی نمایند و آنها را به طور موردی به کمک بگیرند. این افراد باید دانشی جامع از علوم پایه، علوم فنی مشترک در رشته های مهندسی و دانش عمیق تری در رشته و گرایش خود (که در آن حداقل دارای درجه کارشناسی هستند) که کاملا نفهیم شده و کاربردی باشد، نیز داشته باشند .
به منظور سنجش این کارائی در کشورهای صنعتی پیشرفته از سال ها پیش در رشته های اصلی مهندسی توسط موسسات دولتی و یا NGO های معتبر آزمون مهندسی حرفه ای (سا با نام های مشابه) از سالیان پیش انجام می گردد.
دانلود نمونه سئوالات و همچنین آشنا شدن با سرفصل های آن
